Overmatig zweten (Hyperhidrosis)

Zweet bestaat voornamelijk uit water, zout en zuren. Over het gehele huidoppervlak komen ongeveer vier miljoen zweetklieren voor. Er bestaan twee soorten zweetklieren; eccriene (dit zijn de meesten) en apocriene zweetklieren, die een verschillende functie hebben. De eccriene zweetklieren komen overal op het lichaam voor, maar het meest op de handpalmen, voetzolen en in de oksels. Wanneer de lichaamstemperatuur teveel stijgt, worden de eccriene zweetklieren gestimuleerd. Hierdoor wordt “waterachtig” zweet afgescheiden aan de huid. Deze zweetklieren zorgen ook ervoor dat de handpalmen een beetje vochtig zijn, dus niet te droog. Hierdoor verbetert de grip van de handen.

De apocriene zweetklieren komen voor in de oksels, rond de tepels en in de omgeving van de uitwendige geslachtsorganen. Pas in de puberteit worden deze klieren onder invloed van hormonen volledig ontwikkeld. De belangrijkste functie is het produceren van geurstoffen. Deze klieren worden door adrenaline gestimuleerd tot productie van zweet bij emotionele reacties zoals angst, schaamte of seksuele prikkels.

Hyperhidrosis kan een op zichzelf staand probleem zijn, of als gevolg van een andere ziekte of gebruik van bepaalde medicijnen. Het veroorzaakt vaak veel ongemak voor de patiënt, vooral met een schaamtegevoel in sociale- en arbeidssituaties. Hyperhidrosis wordt gezien in 2 vormen: primaire en secundaire hyperhidrosis.

Primaire hyperhidrosis begint vaak in de puberteit en blijft bestaan tot middelbare leeftijd of ouder, is aangeboren en kent geen specifieke oorzaak. Deze vorm van zweten beperkt zich vaak tot de oksels, handpalmen, voetzolen, het gezicht en de liezen.

Secundaire hyperhidrosis hoeft zich niet te beperken tot bepaalde plaatsen maar kan zich over het hele lichaam voordoen en ligt ten grondslag aan een specifieke oorzaak. Er bestaan ook nog enkele zeldzame speciale vormen van hyperhidrosis zoals gustatoir zweten, compensatoir zweten, nachtzweten, het syndroom van Frey, chromhidrosis en bromhidrosis.

Bij deze test wordt de huid eerst goed afgedroogd met een droge schone handdoek. Daarna wordt de huid ingesmeerd met een oplossing van 20 % jodium in alcohol. Wanneer dit is opgedroogd, wordt over het ingesmeerde gebied zetmeelpoeder gestrooid. Het zetmeel reageert in de aanwezigheid van water met het jodium en geeft een donkerblauwe verkleuring. Dus op plaatsen waar overmatige transpiratie plaatsvindt kleurt het zetmeel donker blauw.